در دنیای صنعتی (industrial) امروز، انواع روانکار مصنوعی و معدنی از اهمیت بسیاری برخوردارند و در صنایع مختلف به کار گرفته میشوند. این روانکارها نقش حیاتی در ساختارها و پروژههای مختلف ایفا میکنند و انواع گوناگونی دارند که هرکدام برای مواقع و نیازهای خاص خود مناسب هستند. برای استفاده درست و بهجا از این محصولات باید تفاوت روانکارهای مصنوعی و معدنی را بدانید.
با در نظر گرفتن توسعه فناوری و پیشرفتهای حوزههای مختلف، شناخت صحیح انواع روانکار های صنعتی امری بسیار اساسی و اجتنابناپذیر است. در این مطلب از روتوپارس با ما همراه باشید تا به معرفی و بررسی تفاوت بین روغن مصنوعی و روغن معدنی بپردازیم. این بررسی از جزئیات و ویژگیهای هر نوع روانکار گرفته تا مزایا و محدودیتهای آنها و نحوه استفاده در پروژههای مختلف را پوشش میدهد.
روانکار معدنی چیست؟
روانکارهای معدنی، محصولاتی هستند که از فرآیند پالایش نفت به دست میآیند. این محصولات در طول فرآیند تولید خود، از آلایندههای طبیعی و هیدروکربنهای غیرضروری پاکسازی میشوند. همچنین، به دلیل داشتن ترکیبات طبیعی، ممکن است در مقایسه با روغنهای مصنوعی شامل آلودگیهای بیشتری باشند، سریعتر اکسیده شده و در شرایط حرارت و فشار بالا قابل تجزیه شوند.
روانکارهای معدنی به دلیل خصوصیات فراوانی که دارند، در صنایع مختلف و به خصوص خودروسازی، کاربرد گسترده دارند. یکی از ویژگیهای بارز آنها، قابلیت روانکاری بالاست که با ایجاد لایه نازکی بین سطوح متحرک، به کاهش اصطکاک و سایش کمک میکند. همچنین، پایداری حرارتی بالا و مقاومت در برابر اکسیداسیون از ویژگیهایی هستند که روان کنندههای معدنی را در دماها و شرایط مختلف کاربردی میکنند.
این روغنها به دلیل هزینه کمتر نسبت به روانکارهای مصنوعی و سازگاری با مواد مختلف، انتخاب مناسبی برای ناوگان محسوب میشوند. از طرف دیگر، مصرف بیشتری داشته و نیاز به تعویض زود هنگام دارند. اگر سازنده خودرو توصیه کند، این روغنها قاعدتا راندمان بهتری نسبت به روغنهای مصنوعی خواهند داشت. در ادامه پس از معرفی نوع دوم این محصولات، به بررسی تفاوت روانکارهای مصنوعی و معدنی میپردازیم.
روانکار مصنوعی چیست؟
روانکارهای مصنوعی، نوعی محصول شیمیایی هستند که برای بهبود کارایی موتورهای مختلف طراحی شدهاند. این محصولات غالبا از پالایش نفت خام به دست میآیند. روانکارهای مصنوعی نسبت به روانکارهای معدنی دارای ناخالصی کمتری بوده و از افزودنیهای خاصی بهره میبرند که از موتورها در مقابل سایش، اکسیداسیون، خوردگی یا کف محافظت میکنند و اثرات شوینده یا پخشکنندگی دارند.
این گونه روانکارها به دلیل ویژگیهای منحصر به فردی همچون پایداری در شرایط مختلف آب و هوا، مقاومت در برابر فشار و حرارت، حفظ رطوبت و… در صنایع گوناگون مورد استفاده قرار میگیرند. از جمله خواص این روغنها میتوان به قابلیت روانکاری بالا اشاره کرد که با ایجاد لایه نازکی بین سطوح متحرک، اصطکاک و سایش را به حداقل میرساند. همچنین، پایداری حرارتی بالا، مقاومت در برابر اکسیداسیون و قابلیت تجزیه زیستی از ویژگیهای دیگر این روغنهاست. این محصولات به عنوان گزینههایی پایدار و کارآمد در عملکرد موتورها و دیگر تجهیزات استفاده میشوند و مزایای بسیاری در مقایسه با روغنهای معدنی دارند.
برای خرید روغن صنعتی کلیک کنید.
تفاوت بین روانکار های مصنوعی و معدنی چیست؟
تفاوت بین روانکارهای معدنی و مصنوعی بر اساس پارامترهای مختلفی قابل بحث و بررسی است. درک مقایسه روانکار مصنوعی و معدنی به انتخاب درست هنگام خرید و بهکارگیری محصول کمک میکند. از این رو در ادامه به تفکیک به بررسی هر یک از این فاکتورها میپردازیم.
تفاوت بر اساس طبقه بندی روغن ها
روانکارها بر اساس ویسکوزیته یا غلظت آنها طبقهبندی میشوند. ویسکوزیته را با درجه سانتی استوک (cSt) در دمای 40 درجه سانتیگراد و 100 درجه سانتیگراد اندازهگیری میکنند. به طور کلی روانکارهای معدنی شاخص ویسکوزیته پایینتری نسبت به روانکارهای مصنوعی دارند. به این معنی که ویسکوزیته آنها با تغییر دما بیشتر تغییر میکند.
محدودیت هر نوع
محدودیت های روانکارهای معدنی شامل موارد زیر است:
- شاخص ویسکوزیته پایین
- ویسکوزیته آنها با تغییر دما بیشتر تغییر میکند. در دمای پایین غلیظ تر میشوند و ممکن است به خوبی روانکاری نکنند.
- نقطه ریزش بالا
- در دمای پایین غلیظتر میشوند و ممکن است به خوبی روانکاری نکنند.
- نقطه اشتعال پایین
- در برابر آتش سوزی نسبت به روانکارهای مصنوعی ناامنتر هستند.
- پایداری اکسیداسیون پایین
- در طول زمان تخریب میشوند و عمر کوتاهتری دارند.
مهمترین محدودیتهای روانکارهای مصنوعی را میتوان در دو مورد دانست:
- قیمت بالا
- گرانتر از روانکارهای معدنی هستند.
- سازگاری با مواد
- ممکن است با برخی از مواد سازگار نباشند.
زمان استفاده از آن ها
تفاوت روانکارهای مصنوعی و معدنی از نظر زمان استفاده از آنها، با نیاز به تعویض روغن مرتبط است. روانکارهای معدنی به طور کلی عمر کوتاهتری نسبت به روانکارهای مصنوعی داشته و نیاز به تعویض مکرر دارند. این امر به دلیل پایداری اکسیداسیون پایین تر و نقطه اشتعال پایینتر آنها است. روانکارهای مصنوعی عمر طولانیتری نسبت به روانکارهای معدنی دارند و نیاز به تعویض کمتری خواهند داشت. علت این دوام بیشتر، پایداری اکسیداسیون زیاد و نقطه اشتعال بالای آنهاست.
آرایش شیمیایی
از نظر آرایش شیمیایی باید تفاوت روانکارهای مصنوعی و معدنی را در روش تولید و مواد آنها دانست. روانکارهای معدنی از مولکولهای هیدروکربنی با زنجیرههای مختلف تشکیل شدهاند. روانکارهای مصنوعی از مولکولهای با ساختار و اندازه دقیق طراحی شدهاند.
ماده اولیه آنها
روانکارهای معدنی از روغن تصفیه شده نفت خام به دست میآیند. این روغنها از مخلوطی از مولکولهای هیدروکربنی با اندازه و اشکال مختلف تشکیل میشوند. روانکارهای مصنوعی از مواد شیمیایی سنتز شده در آزمایشگاه تولید میشوند. این مواد شیمیایی برای ایجاد مولکولهای با ساختار و اندازه دقیق طراحی شدهاند.
استفاده در موتور های گوناگون
موتورهای بنزینی، دیزلی و هیبریدی نیازهای روانکاری متفاوتی دارند. سازنده موتور شما معمولاً مشخصات خاصی برای روانکاری که باید استفاده شود را توصیه میکند. همیشه باید به دفترچه راهنمای مالک خود مراجعه کنید تا مشخص کنید چه نوع روانکاری و چه زمانی باید از آن استفاده کنید. به طور کلی در مورد تفاوت روانکارهای مصنوعی و معدنی از نظر استفاده از هر کدام در موتورهای گوناگون باید به موارد زیر اشاره کرد:
موتورهای بنزینی
- به طور کلی، روانکارهای مصنوعی برای موتورهای بنزینی مدرنتر که در دمای بالا کار میکنند، مناسبتر هستند.
موتورهای دیزلی
- روانکارهای مصنوعی با ویسکوزیته بالا برای موتورهای دیزلی که تحت بار سنگین کار میکنند، مناسبترند.
موتورهای هیبریدی
- روانکارهای مصنوعی با خاصیت حفظ شارژ باتری برای موتورهای هیبریدی مناسبتر هستند.
قیمت
تفاوت روانکارهای مصنوعی و معدنی از نظر اختلاف قیمت به شرح زیر است
روانکارهای معدنی ارزانتر از روانکارهای مصنوعی هستند.
مواد اولیه روانکارهای مصنوعی گرانتر از مواد اولیه روانکارهای معدنی است. به همین خاطر قیمت تمام شده این دسته از محصولات نسبت به روانکارهای معدنی بیشتر خواهد بود. یکی دیگر از علل این تفاوت قیمت روانکارها، پیچیدهتر و پرهزینهتر بودن فرآیند تولید روانکارهای مصنوعی نسبت به فرآیند تولید روانکارهای معدنی است.
نتیجه گیری
در این مطلب از روتوپارس به مقایسه و بررسی تفاوت روانکارهای مصنوعی و معدنی پرداختیم. هرکدام از این دو نوع روانکار نقش مهمی در صنایع مختلف ایفا میکنند و برای کاربردهای خاص خود مناسب هستند. روانکارهای معدنی از تصفیه نفت به دست میآیند و شامل مولکولهای هیدروکربنی با زنجیرههای مختلف هستند. در مقابل، روانکارهای مصنوعی از مواد شیمیایی سنتز شده تولید میشوند و مولکولهای با ساختار و اندازه دقیق دارند.
هر یک از این دو نوع روانکار نیز مزایا و معایب خود را دارند. روانکارهای معدنی ارزانتر بوده و برای صنایعی که نسبت به هزینه اقتصادی حساس هستند، گزینه مناسبی محسوب میشوند. از طرف دیگر، روانکارهای مصنوعی به خاطر کیفیت بالاتر، مقاومت به شرایط دمایی بالا و عمر طولانیتر محبوبیت بیشتری دارند. برای دریافت اطلاعات بیشتر و خرید انواع تجهیزات صنعتی میتوانید به وب سایت روتوپارس مراجعه کنید.
نکات مهم
- روانکارهای مصنوعی از پالایش نفت خام به دست میآیند.
- روانکارهای مصنوعی نسبت به روانکارهای معدنی ناخالصی کمتری دارند.
- تفاوت بین ویسکوزیته روانکارهای مصنوعی و معدنی تاثیر زیادی در استفاده آنها دارد.
- روانکارهای معدنی با دماهای پایین غلیظتر میشوند.
- روانکارهای مصنوعی قیمت بالاتری دارند.
- استفاده از روانکارهای مصنوعی در موتورهای بنزینی مدرن معمولاً مناسبتر است.
- روانکارهای مصنوعی برای موتورهای دیزلی تحت بار سنگین مناسبترند.
- روانکارهای مصنوعی عمر طولانیتری نسبت به روانکارهای معدنی دارند.
- مواد اولیه روانکارهای مصنوعی گرانتر از مواد اولیه روانکارهای معدنی است.
سوالات متداول تفاوت روانکارهای مصنوعی و معدنی
روانکارهای معدنی چگونه تولید میشوند؟
روانکارهای معدنی از فرآیند پالایش نفت به دست میآیند.
چرا روانکارهای مصنوعی گرانتر از روانکارهای معدنی هستند؟
یکی از دلایل گرانتر بودن روانکارهای مصنوعی، پیچیدهتر و پرهزینهتر بودن فرآیند تولید آنها نسبت به روانکارهای معدنی است.
مزایا و معایب استفاده از روانکارهای معدنی در صنایع چیست؟
مزایا و معایب استفاده از روانکارهای معدنی شامل هزینه اقتصادی مناسب و کیفیت پایین در برخی کاربردهاست.
دیدگاه کاربران درباره مطلب
دیدگاهی ثبت نشده!